Van noord Bali terug naar Sanur

Afgelopen woensdag was de laatste dag van onze driedaagse excursie naar het westen en noorden van Bali. Een erg vermoeiende, maar absoluut fantastische dag. De wekker ging niet één, niet twee, maar drie keer omdat we om half zes ons bed uit moesten en we ons niet wilden verslapen. We werden om zes uur opgehaald door een Balinese visser met een mooi bootje genaamd de Batavia… Hoe toepasselijk :) Op het moment dat we het bootje instapten was het nog pikkedonker op zee. Hij gooide de motor aan en het dolfijnenavontuur kon beginnen. Nu ben ik in Australië destijds walvissen wezen kijken, waarbij er maar een klein aantal te voorschijn kwamen, dus dat was ook de verwachting die we nu hadden. Met dat we verder uit de kust voeren, begon de zon langzaam op te komen. Wat een fantastisch mooi moment! Het werd langzaamaan steeds drukker op het water met toeristen die allemaal graag de dolfijnen wilden zien.

Het wachten op het verschijnen van de eerste dolfijnen begon, maar erg lang hoefden we niet op ze te wachten. De eersten doken al op. Het leuke van dit hele feest is dat op het moment dat iemand op welk bootje dan ook een dolfijn ziet, alle bootjes vervolgens als vliegen op een verse paardenvijg in de richting van de gespotte dolfijnen snellen. Na wat frustratie van mijn kant over het gebrekkige optreden van mijn fotocamera in het begin, is het uiteindelijk gelukt om een aantal mooie foto’s te maken. Het was een boottochtje van twee uur, waarin we wel meer dan honderd dolfijnen hebben gezien. Recht omhoog uit het water springend of gewoon voorbij zwemmend waarbij ze af en toe vol enthousiasme uit het water omhoog sprongen. Echt fantastisch en bij vlagen zó dichtbij!! Op een gegeven moment zwommen ze pal naast onze boot… Een onvergetelijke ervaring!

Om acht uur waren we weer terug in het hotel waar we rustig zijn gaan ontbijten. Kadek zou om tien uur bij ons zijn, dus we hadden ook de tijd om op ons gemak alle spullen weer bij elkaar te harken. Zoals gewoonlijk was Kadek weer keurig op tijd en konden we vertrekken.

De eerste stop was bij de Gitgitwaterval. Via een pad naar beneden liep je naar de voet van de waterval. Hans en Marleen zijn halverwege (vanwaar je de waterval kon zien) gestopt, omdat Hans het niet echt zag zitten om vervolgens weer het stuk omhoog te moeten klimmen. Ik ben met Kadek doorgelopen naar beneden, terwijl Hans en Marleen de tijd gebruikt hebben om grote hoeveelheden Rupiah uit te geven aan souvenirs bij de winkeltjes die aan het pad staan. Naar beneden is het probleem niet. Na een korte wandeling kwamen we bij de voet van de Gitgitwaterval (met een hoogte van 40 meter). Het was schitterend! De kracht waarmee het water naar beneden stort… hoeveel watervallen je ook ziet, het blijft mooi! Nu zei ik al dat naar beneden niet zo’n probleem is, naar boven is een heel ander verhaal. Je kunt het een beetje vergelijken met een soort van intervaltraining. Trappetje op, stukje rechtdoor, paar stapjes naar beneden, stukje rechtdoor, een heel stuk naar boven en ga zo maar door. Nu is mijn conditie niet bijster, dus was het best vermoeiend. Ik was er gelukkig redelijk snel weer bovenop. Redelijk aan het begin van het pad stonden Hans en Marleen te wachten met al hun nieuwe aankopen en was het tijd om weer verder te rijden.

We moesten de bergen over. Bij vlagen was de weg echt zo achterlijk steil dat het ons verbaasde dat de auto van Kadek het aan kon. Hij gebruikt nergens een handrem en doet alles op de koppeling. Wij kunnen ons niet voorstellen dat het goed is voor zijn auto, maar dat is niet ons probleem. Even kort gestopt bij een mooi uitzichtpunt boven op de berg waar je uitzicht had over twee meren. Het was hier…(ja het is echt zo)… gewoon FRIS!! Snel weer in de auto en door naar een volgende waterval, te weten Munduk Sari. Ook hier was het weer een pad naar beneden, maar deze was een stuk vervelender om te lopen. We kwamen mensen tegen die weer omhoog kwamen en gaven aan dat het toch wel zwaar was. Hierdoor hebben Hans en Marleen besloten om halverwege maar te stoppen, omdat ze het allebei niet echt zaten zitten. Opnieuw was ik de gene die zich in het zweet mocht werken. Weer een schitterende waterval, maar de weg terug omhoog was pittig. Verstand op nul en gewoon doorlopen, dan kom je vanzelf boven. Na ruim voldaan te hebben aan de richtlijn van 30 minuten beweging per dag gingen we onderweg naar het lunchadres.

De lunch was in een restaurant bovenop de berg waar we eerder gestopt waren om het uitzicht te bewonderen. Na weer lekker gegeten te hebben stapten we weer in de auto naar het Bratanmeer en daarbij ook de Bratan tempel. Hier was het behoorlijk druk. Kadek vertelde ons dat we met een bootje het meer op konden om zo de tempel ook vanaf het water te bekijken. Ik keek eens goed naar al die bootjes en zag dat elk bootje gevuld was met een laagje water. Niet echt een lekker idee dat je daar met vier man (wij + de peddelaar) in zouden moeten. Er waren ook speedbootjes waar je het water mee op kon en we besloten dit te doen. Voor de tweede keer die dag stapten we in een bootje. Met een rotvaart gingen we het meer over. Daarna hebben we nog een rondje gelopen over het tempelcomplex en nog wat mooie foto’s kunnen maken.

De laatste stop wasbij een aardbeienkwekerij. Het was geen Kalter, maar wel leuk om te zien hoe ze dat hier op Bali doen. Onder het genot van een aardbeiensapje en een aardbeiensmoothie hebben we nog even heerlijk van het uitzicht genoten. Om vier uur stapten we voor de laatste keer bij Kadek in de auto voor de rit terug naar het hotel. Ik was zo moe dat ik blijkbaar na vijf minuten al in slaap viel en vervolgens een uur knock-out ben geweest. Ik werd wakker vlak voordat we een bijna aanrijding hadden. Wij reden gewoon rechtdoor op een weg waar je weinig anders kon en een vrachtwagen wilde van rechts invoegen op onze rijbaan. Hij lette waarschijnlijk alleen maar op het tegemoetkomende verkeer (ze rijden hier namelijk links) en zag daarbij de auto van Kadek over het hoofd. Dankzij een supersnelle reactie van Kadek wist hij een botsing te voorkomen, maar er kon geen hand meer tussen onze auto en de vrachtwagen. Als Kadek niet zo adequaat gereageerd had als hij gedaan heeft, hadden Kadek en Marleen een vrachtwagen in hun deur gehad. Gelukkig is het goed gegaan en kwamen we rond zes uur weer veilig in het hotel aan. Na het eten op tijd naar bed gegaan, want we waren allemaal erg moe van deze fantastische drie dagen weg.

Donderdag hebben we absoluut niks gedaan. Lekker op het strand en ’s avonds uit eten geweest bij de Ierse pub. Er was live muziek dus dat was erg gezellig. Het is nu vrijdagochtend 11 uur en ik lig op het strand dit verslag te schrijven. Om vier uur vanmiddag hebben we alle drie nog een afspraak bij de Spa van het hotel. Hans voor een nek, schouder en rug massage, mama voor een of andere voetreflexbehandeling met massage en ik krijg een massage en een manicure en pedicure. Lekker onstpannen voordat we morgen weer beginnen aan de lange reis terug naar Nederland. Vanavond gaan we nog een keer lekker uit eten bij Tropical. Daarna wordt het tijd om de koffers weer in te pakken.

Er zal nog één verslag volgen die geplaatst wordt bij thuiskomst om het cirkeltje compleet te maken.

Liefs uit Sanur