De laatste dagen alweer…

Dinsdag hadden we weer een flinke reis dag voor de boeg. Aan het eind van de middag kwamen we aan op de camping bij Glacier National Park en moest het tentenkamp weer opgebouwd worden. Toen dat klaar was zijn we in de bus gestapt voor een rondje fotostops. We zouden een uurtje wegblijven, maar het was zo mooi dat we 2,5 uur weg zijn geweest. Glacier NP is echt zo fantastisch mooi. Achter elke bocht zit weer een nieuw prachtig uitzicht. Bij terugkomst ging de kookgroep bezig om voor iedereen hamburgers te bakken. Het was een super gezellige avond en uiteraard werd deze weer afgesloten met een select groepje bij het kampvuur.

De volgende morgen stond het ontbijt gepland voor 7 uur. Om 8 uur gingen we bepakt met een lunchpakket, snacks en 3 liter water naar Many Glacier. Hier kregen we van 9 tot 4 uur de tijd om te wandelen.Ook in dit nationale park hadden Bryson en John weer verschillende opties geselecteerd op basis van de moeilijkheidsgraad. De avond ervoor hadden we met een groepje besproken wat we zouden doen. Er is een kleine groep verstokte hikers en een wat grotere groep mensen die het wel leuk vindt, maar we zijn nou niet bepaald berggeiten. Omdat we ook hier in berengebied zijn, wordt geadviseerd om minimaal in groepjes van 4 lopen. Afstemming was dus even nodig. We hebben met elkaar besloten voor de zwaarste hike van 17 km retour te gaan, met de kanttekening dat als het te zwaar zou zijn, we zouden omkeren en een andere route verder zouden lopen.

Het begin van de wandeling ging door het bos en was relatief vlak. Na zo’n twee kilometer begonnen we wat hoogtemeters te maken. Doordat deze werden afgewisseld met vlakkere stukjes was het goed vol te houden. Het uitzicht tijdens de wandeling was echt fantastisch mooi. Op een gegeven moment moesten we half door een waterval heen. Echt heel bijzonder. Na zo’n 3 uur wandelen zagen we het bordje van de Grinnell Glacier. Naar het viewpoint was het nog 0,7 kilometer, maar dit was ook gelijk het vervelendste stuk. Hier ging het flink steil, wat echt even afzien was. Ondanks het pittige einde hebben we allemaal de zwaarste hike succesvol afgerond. Weer even een momentje waarop ik trots was op wat ik had bereikt!

Bovenaan de trail wachtte een prachtig gletsjermeer op ons, waar de ijsschotsen in dreven. Wat een waanzinnige plek om het actieve deel van onze reis af te sluiten. Bryson en John hebben zich zelfs nog gewaagd aan de polar bear plunge (lees een plons in het ijskoude water). John ging in z’n enthousiasme iets te ver het meer in en had best wel moeite om weer bij de kant te komen. Kleine inschattingsfout van zijn kant, maar uiteindelijk kwam het gelukkig allemaal goed.

Na een uurtje te hebben ontspannen en foto’s te hebben gemaakt zijn we weer begonnen aan de afdaling. Onderweg zagen we nog een eland met een kleintje in een rivier in het dal staan. Het blijft toch bijzonder om die dieren in het wild te zien. De terugweg vond ik behoorlijk zwaar. Het was erg warm (zo’n 28 graden), we liepen vol in de zon en we hadden er natuurlijk al heel wat kilometers opzitten die dag. We hielden elkaar gelukkig een beetje gemotiveerd en uiteindelijk waren we om kwart over vier weer terug bij de bus. We vonden met z’n allen dat we wel een ijsje verdiend hadden na meer dan 28.000 stappen te hebben gezet, dus via de supermarkt in het plaatsje gingen we terug naar de camping. Alsof we nog niet moe genoeg waren, was mijn groep ook nog aan de beurt om die avond eten te koken. De pasta carbonara ging er na die flinke wandeling goed in bij iedereen.

Voor we het wisten was de laatste avond kamperen alweer aangebroken. Donderdagochtend hebben we rustig ontbeten en alle spullen uitgezocht zodat ze weer in de juiste trailers stonden. Rond half 12 vertrokken we richting de Canadese grens voor het laatste stukje van onze reis. De grensovergang ging gelukkig heel soepel en snel. Om vier uur waren we in het hotel en konden we even rustig bijkomen. We hebben met de hele groep bij Moxies gegeten als afsluiting van de reis.

Met een kleine groep zijn we ‘s avonds nog even op stap geweest in Calgary. Een super leuk einde van weer een onvergetelijk avontuur.

Vrijdagmorgen hebben we op ons gemak ontbeten en hebben we nog een klein rondje rond het hotel gelopen. Om 12 uur kwam de shuttle ons ophalen, dus was het tijd om afscheid te nemen van John en Bryson. Toch wel een raar moment, omdat je drie weken lang zo intensief met elkaar bent opgetrokken.

Om half 1 waren we op de luchthaven en om tien voor 1 waren we overal doorheen. Mooi vlot dus. De vlucht gaat gevoelsmatig vlot. We maken ons met z’n allen wel wat zorgen om de jetlag, want slapen zit er helaas voor heel veel niet in. Ach… je moet er wat voor overhebben.

Ik kan terug kijken op een fantastische reis met super leuke, lieve en gezellige mensen. Nu weer terug naar het werkzame leven, maar hier kunnen we voorlopig weer even op teren!!