De eerste kennismaking met prachtig Bali
Door: Lieke
Blijf op de hoogte en volg Lieke
30 Juni 2013 | Indonesië, Sanur
Vanochtend ging de wekker om kwart voor acht. Kadek (onze privé chauffeur) zou om half 10 in de lobby van het hotel zijn en wij wilden rustig kunnen ontbijten en nog even onze spulletjes pakken voor deze dag. Iets voor half tien, toen wij onderweg waren naar de lobby werden we gebeld door Kadek dat hij er was. Bij aankomst in de lobby maakten wij kennis met een vriendelijke en goedlachse jongeman die ons vervolgens naar zijn (o zo fijn gekoelde) auto bracht. Hier hebben we even overlegd waar we vandaag naartoe wilden. We hebben verschillende excursiemogelijkheden van Jan Palm meegekregen en we besloten gewoon bovenaan de lijst te beginnen.
Allereerst gingen we naar de Tempel van Batuan. Het was onze eerste kennismaking met Indonesische tempels en onbewust ga je vergelijken met wat je kent. De tempels in Thailand hadden veel goud en glommen je tegemoet. De tempels in bali zijn een stuk puurder, met andere woorden "what you see is what you get". Er zijn wel gouden elementen, maar het is allemaal een stuk minder protserig dan wat wij kennen. Even wennen, maar ze zijn absoluut niet minder mooi dan in Thailand. Vlak na binnenkomst kreeg ik een mooie bloem van een Balinees vrouwtje voor geluk en mocht ik een offer brengen voor een bedrag naar keuze. Kadek zei dat 5.000 Rupiah een redelijk normaal bedrag is. Ja mensen... ik heb voor welgeteld 40 eurocent een offer gebracht :) Mijn bloemetje ging helaas na een paar uur al dood, dus ik hoop niet dat het een of ander voorteken is dat het geluk er voor mij voorlopig niet inzit... Laten we het er maar op houden dat het flink warm was en de bloem geen water had!! Het leuke aan deze tempel was dat Hans er plaats mocht nemen achter een traditioneel Aziatisch instrument (te vergelijken met een hele grote xylofoon) en er ook echt op mocht spelen.
Bij alle tempels op Bali moeten je benen bedekt zijn uit respect. Nu loopt bijna iedereen in korte broeken of jurkjes, dus hebben ze bij elke tempel een stapel met sarongs die je snel even om kunt slaan. Nadat wij uit de tempel kwamen stond ik in de rij om het gastenboek nog even te tekenen en een donatie achter te laten. Voor mij in de rij stond een wel heel slecht geklede Australische mevrouw, waarbij Marleen en ik heel blij waren dat ze haar een sarong omgehangen hadden. Ze liep in haar bikini met een zomerjurkje erover, waarvan de armgaten pas op taille hoogte ophielden. Niet heel charmant dus. Op zo'n moment doet een sarong wonderen.
Na de tempel van Batuan zijn we doorgereden naar de rijstvelden in de buurt van Tegallalang. Hier hebben we eerst een koffieplantage bezocht waar de alom bekende Kopi Luwak koffie gemaakt wordt. Kopi Luwak is de duurste koffiesoort ter wereld. Het wordt gemaakt van koffiebonen die eerst door het spijsverteringsstelstel van een civetkat gegaan zijn. De uitwerpselen van de civetkat worden gebruikt om Kopi Luwak van te maken. Op deze plantage werd door een vriendelijke Balinees uitgelegd hoe het proces in zijn werk gaat. Aan het eind van de uitleg konden wij voor 50.000 Rupiah (ca. €4,-) een kopje Kopi Luwak proberen. We vonden het alledrie erg lekkere koffie, maar of het de prijs ook écht waard is... wij hadden er geen €32,- voor over om een klein zakje mee naar Nederland te slepen. Naast een kopje Kopi Luwak kregen we ook nog verschillende soorten thee en koffie die we konden proberen. Deze andere soorten waren gratis. We hebben vervolgens een zakje Ginseng koffie meegenomen.
Tijdens het drinken van ons kopje dure koffie hadden we het meest prachtige uitzicht over de sawa's (de rijstvelden die op terrassen gecreëerd zijn). Het is echt onbeschrijfelijk mooi! Al die terassen, palmbomen met bananen of kokosnoten en vooral al die verschillende kleuren groen... Adembenemend mooi!! Op een andere locatie in de buurt hebben we ook nog foto's kunnen maken van de sawa's.
Hierna was het tijd voor de lunch. We hadden om half negen ontbeten en lustten ondertussen wel weer wat. In een restaurant dat je alleen kunt vinden als je weet waar het zit hebben we weer lekker gegeten. Wederom hadden we vanuit het restaurant uitzicht op een rijstveld waar een man net de velden aan het omploegen was. Een ontzettend smerige klus waarbij ze tot hun knieën in de modder staan. Na de lunch gingen we weer verder, maar na een paar honderd meter stopte Kadek de auto. Er waren wat Balinese mensen rijst aan het oogsten op een rijstveld en hij dacht dat wij het wel leuk vonden om daar foto's van te maken. Daar had hij helemaal gelijk in! Wat hebben wij een respect voor die mensen zeg! Ze doen ontzettend zwaar werk, in de brandende zon, in een moordend tempo en verdienen hiermee een bedrag waarvoor wij ons bed echt niet uitkomen... Ze verdienen hooguit €4,- op een dag. Ze krijgen geen geld van de overheid dus werk je niet, heb je ook geen inkomen. Ze moeten dus wel...
De volgende stop was de tempel in de rotsen in de buurt van Gunung Kawi. Het was zo'n driehonderd treden naar beneden en aangezien Marleen behoorlijke last heeft van haar knieën had zij besloten om boven te blijven. Hans en ik zijn samen met Kadek afgedaald naar de tempel. Onderweg weer prachtige plaatjes van rijstvelden om op de foto te zetten. We wisten niet zo goed wat we konden verwachten, maar wat we zagen nam bij mij in ieder geval echt even mijn adem weg. Een heel oud tempelcomplex waarbij delen van de tempel uit de rotsen waren uitgehakt. En HÓÓG...ontzettend!! Dan vraag je je af hoe ze dat vroeger toch voor elkaar gekregen hebben zonder de hedendaagse technische hulpmiddelen. Na even rondgelopen te hebben in de tempel kwam het complexe gedeelte van de dag... die driehonderd treden weer omhoog... Nou is de conditie van Hans en mij nou niet echt bijster fantastisch dus de klim omhoog was echt pittig. Compleet bezweet en buiten adem kwamen we (na niet eens al te lange tijd) weer boven. Na voldoende water tot ons te hebben genomen gingen we de auto weer in onderweg naar onze laatste stop. De wandeling naar boven had Hans geen goed gedaan en besloot hij bij de volgende stop niet mee te gaan, maar rustig buiten te blijven zitten. Snel nog wat banaantjes gekocht voor Hans, zodat hij weer wat suikers binnen kreeg.
De laatste stop was de watertempel Tirta Empul. Deze lag ook in de buurt van Gunung Kawi. Marleen en ik zijn met Kadek naar de ingang van het tempel gelopen. Kadek kon zo gauw geen sarong vinden en daarom zijn Marleen en ik alleen naar binnen gegaan. Marleen had Kadek terug gestuurd naar Hans omdat we ons toch lichtelijk zorgen maakten. Later bleek dat Hans er na vier banaantjes weer helemaal boven op was.
De watertempel was ook erg indrukwekkend, voornamelijk door alle mensen die zich daar onderdompelden in het heilige water van de tempel. Hele gezinnen liepen het water in om zich te reinigen en zich schoon te wassen van zonden. Je merkt dat het echt een ceremonie is voor die mensen en ze doen het dan ook met volle overgave.
Na het bezoek aan de Tirta Empul was het tijd om weer naar huis te gaan. Het verkeer op Bali is een verhaal apart. Vooral de hoeveelheid scooters is echt bizar. Rome verliest het glashard van Bali hoor! En wat ze allemaal meezeulen op zo'n klein vervoermiddel... Een heel gezin (2 volwassenen, 2 kinderen), de halve inboedel, handelswaar en honderd en één boodschappen. Verder is er het verhaal van de middenstreep op de weg. In Nederland en in de meeste landen is die er om te zorgen dat je op je eigen weghelf blijft, hier op Bali is het de nationale sport om zo veel en zo vaak mogelijk op of aan de verkeerde kant van die streep te rijden. Ze halen alles en iedereen in en gaan pas weer terug naar hun eigen baan als de tegenliggers bijna tegen de bumper zit. Toch moet ik eerlijk zeggen dat Kadek netjes heeft gereden en dat we ons geen moment onveilig hebben gevoeld op de weg. Op de een of andere vage manier is het verkeer hier een goed georganiseerde chaos. Na een enerverende terugrit van een uurtje waren we weer in ons hotel.
Tegen kwart over zeven zijn we bij Tropical gaan eten waar we vol enthousiasme werden ontvangen door Buddi (een heel vriendelijke jongedame) en een mannelijke collega van haar. Buddi heeft vrijdag onze namen gevraagd en beloofde ons dat ze deze zou onthouden. Dit was zeker waar. Het heeft wel wat speciaals om ontvangen te worden met: Hello mister Hans, Hello miss Marleen en Hello miss Lieke... Wat kunnen we er van zeggen... we vinden het leuk!! Ook nu weer heerlijk gegeten. Het wordt misschien een beetje standaard, maar het is toch echt zo! Nu weer op de hotelkamer. Donderdag gaan we weer een excursie maken, dus de komende paar dagen zullen weer lekker luieren worden. Heerlijk!
We houden jullie op de hoogte!
Liefs uit Sanur, Bali
Allereerst gingen we naar de Tempel van Batuan. Het was onze eerste kennismaking met Indonesische tempels en onbewust ga je vergelijken met wat je kent. De tempels in Thailand hadden veel goud en glommen je tegemoet. De tempels in bali zijn een stuk puurder, met andere woorden "what you see is what you get". Er zijn wel gouden elementen, maar het is allemaal een stuk minder protserig dan wat wij kennen. Even wennen, maar ze zijn absoluut niet minder mooi dan in Thailand. Vlak na binnenkomst kreeg ik een mooie bloem van een Balinees vrouwtje voor geluk en mocht ik een offer brengen voor een bedrag naar keuze. Kadek zei dat 5.000 Rupiah een redelijk normaal bedrag is. Ja mensen... ik heb voor welgeteld 40 eurocent een offer gebracht :) Mijn bloemetje ging helaas na een paar uur al dood, dus ik hoop niet dat het een of ander voorteken is dat het geluk er voor mij voorlopig niet inzit... Laten we het er maar op houden dat het flink warm was en de bloem geen water had!! Het leuke aan deze tempel was dat Hans er plaats mocht nemen achter een traditioneel Aziatisch instrument (te vergelijken met een hele grote xylofoon) en er ook echt op mocht spelen.
Bij alle tempels op Bali moeten je benen bedekt zijn uit respect. Nu loopt bijna iedereen in korte broeken of jurkjes, dus hebben ze bij elke tempel een stapel met sarongs die je snel even om kunt slaan. Nadat wij uit de tempel kwamen stond ik in de rij om het gastenboek nog even te tekenen en een donatie achter te laten. Voor mij in de rij stond een wel heel slecht geklede Australische mevrouw, waarbij Marleen en ik heel blij waren dat ze haar een sarong omgehangen hadden. Ze liep in haar bikini met een zomerjurkje erover, waarvan de armgaten pas op taille hoogte ophielden. Niet heel charmant dus. Op zo'n moment doet een sarong wonderen.
Na de tempel van Batuan zijn we doorgereden naar de rijstvelden in de buurt van Tegallalang. Hier hebben we eerst een koffieplantage bezocht waar de alom bekende Kopi Luwak koffie gemaakt wordt. Kopi Luwak is de duurste koffiesoort ter wereld. Het wordt gemaakt van koffiebonen die eerst door het spijsverteringsstelstel van een civetkat gegaan zijn. De uitwerpselen van de civetkat worden gebruikt om Kopi Luwak van te maken. Op deze plantage werd door een vriendelijke Balinees uitgelegd hoe het proces in zijn werk gaat. Aan het eind van de uitleg konden wij voor 50.000 Rupiah (ca. €4,-) een kopje Kopi Luwak proberen. We vonden het alledrie erg lekkere koffie, maar of het de prijs ook écht waard is... wij hadden er geen €32,- voor over om een klein zakje mee naar Nederland te slepen. Naast een kopje Kopi Luwak kregen we ook nog verschillende soorten thee en koffie die we konden proberen. Deze andere soorten waren gratis. We hebben vervolgens een zakje Ginseng koffie meegenomen.
Tijdens het drinken van ons kopje dure koffie hadden we het meest prachtige uitzicht over de sawa's (de rijstvelden die op terrassen gecreëerd zijn). Het is echt onbeschrijfelijk mooi! Al die terassen, palmbomen met bananen of kokosnoten en vooral al die verschillende kleuren groen... Adembenemend mooi!! Op een andere locatie in de buurt hebben we ook nog foto's kunnen maken van de sawa's.
Hierna was het tijd voor de lunch. We hadden om half negen ontbeten en lustten ondertussen wel weer wat. In een restaurant dat je alleen kunt vinden als je weet waar het zit hebben we weer lekker gegeten. Wederom hadden we vanuit het restaurant uitzicht op een rijstveld waar een man net de velden aan het omploegen was. Een ontzettend smerige klus waarbij ze tot hun knieën in de modder staan. Na de lunch gingen we weer verder, maar na een paar honderd meter stopte Kadek de auto. Er waren wat Balinese mensen rijst aan het oogsten op een rijstveld en hij dacht dat wij het wel leuk vonden om daar foto's van te maken. Daar had hij helemaal gelijk in! Wat hebben wij een respect voor die mensen zeg! Ze doen ontzettend zwaar werk, in de brandende zon, in een moordend tempo en verdienen hiermee een bedrag waarvoor wij ons bed echt niet uitkomen... Ze verdienen hooguit €4,- op een dag. Ze krijgen geen geld van de overheid dus werk je niet, heb je ook geen inkomen. Ze moeten dus wel...
De volgende stop was de tempel in de rotsen in de buurt van Gunung Kawi. Het was zo'n driehonderd treden naar beneden en aangezien Marleen behoorlijke last heeft van haar knieën had zij besloten om boven te blijven. Hans en ik zijn samen met Kadek afgedaald naar de tempel. Onderweg weer prachtige plaatjes van rijstvelden om op de foto te zetten. We wisten niet zo goed wat we konden verwachten, maar wat we zagen nam bij mij in ieder geval echt even mijn adem weg. Een heel oud tempelcomplex waarbij delen van de tempel uit de rotsen waren uitgehakt. En HÓÓG...ontzettend!! Dan vraag je je af hoe ze dat vroeger toch voor elkaar gekregen hebben zonder de hedendaagse technische hulpmiddelen. Na even rondgelopen te hebben in de tempel kwam het complexe gedeelte van de dag... die driehonderd treden weer omhoog... Nou is de conditie van Hans en mij nou niet echt bijster fantastisch dus de klim omhoog was echt pittig. Compleet bezweet en buiten adem kwamen we (na niet eens al te lange tijd) weer boven. Na voldoende water tot ons te hebben genomen gingen we de auto weer in onderweg naar onze laatste stop. De wandeling naar boven had Hans geen goed gedaan en besloot hij bij de volgende stop niet mee te gaan, maar rustig buiten te blijven zitten. Snel nog wat banaantjes gekocht voor Hans, zodat hij weer wat suikers binnen kreeg.
De laatste stop was de watertempel Tirta Empul. Deze lag ook in de buurt van Gunung Kawi. Marleen en ik zijn met Kadek naar de ingang van het tempel gelopen. Kadek kon zo gauw geen sarong vinden en daarom zijn Marleen en ik alleen naar binnen gegaan. Marleen had Kadek terug gestuurd naar Hans omdat we ons toch lichtelijk zorgen maakten. Later bleek dat Hans er na vier banaantjes weer helemaal boven op was.
De watertempel was ook erg indrukwekkend, voornamelijk door alle mensen die zich daar onderdompelden in het heilige water van de tempel. Hele gezinnen liepen het water in om zich te reinigen en zich schoon te wassen van zonden. Je merkt dat het echt een ceremonie is voor die mensen en ze doen het dan ook met volle overgave.
Na het bezoek aan de Tirta Empul was het tijd om weer naar huis te gaan. Het verkeer op Bali is een verhaal apart. Vooral de hoeveelheid scooters is echt bizar. Rome verliest het glashard van Bali hoor! En wat ze allemaal meezeulen op zo'n klein vervoermiddel... Een heel gezin (2 volwassenen, 2 kinderen), de halve inboedel, handelswaar en honderd en één boodschappen. Verder is er het verhaal van de middenstreep op de weg. In Nederland en in de meeste landen is die er om te zorgen dat je op je eigen weghelf blijft, hier op Bali is het de nationale sport om zo veel en zo vaak mogelijk op of aan de verkeerde kant van die streep te rijden. Ze halen alles en iedereen in en gaan pas weer terug naar hun eigen baan als de tegenliggers bijna tegen de bumper zit. Toch moet ik eerlijk zeggen dat Kadek netjes heeft gereden en dat we ons geen moment onveilig hebben gevoeld op de weg. Op de een of andere vage manier is het verkeer hier een goed georganiseerde chaos. Na een enerverende terugrit van een uurtje waren we weer in ons hotel.
Tegen kwart over zeven zijn we bij Tropical gaan eten waar we vol enthousiasme werden ontvangen door Buddi (een heel vriendelijke jongedame) en een mannelijke collega van haar. Buddi heeft vrijdag onze namen gevraagd en beloofde ons dat ze deze zou onthouden. Dit was zeker waar. Het heeft wel wat speciaals om ontvangen te worden met: Hello mister Hans, Hello miss Marleen en Hello miss Lieke... Wat kunnen we er van zeggen... we vinden het leuk!! Ook nu weer heerlijk gegeten. Het wordt misschien een beetje standaard, maar het is toch echt zo! Nu weer op de hotelkamer. Donderdag gaan we weer een excursie maken, dus de komende paar dagen zullen weer lekker luieren worden. Heerlijk!
We houden jullie op de hoogte!
Liefs uit Sanur, Bali
-
30 Juni 2013 - 19:25
Alie:
Hallo familie een mooi reisverslag grjaap en alie 4 -
30 Juni 2013 - 20:23
Pita:
hallo,
je maakt je verslag heel goed hoor lieke,
gezellig om telezen.
veel plezier verder.
groetjes cees pita. -
30 Juni 2013 - 20:34
Peter En Wendy:
Wat een mooi verhaal weer. We zijn erg benieuwd naar de foto's!
Tja pa en ma zijn geen twintig meer... Doe maar kalm aan, jullie moeten nog een paar weken!!
Groetjes! -
30 Juni 2013 - 20:34
Peter En Wendy:
Wat een mooi verhaal weer. We zijn erg benieuwd naar de foto's!
Tja pa en ma zijn geen twintig meer... Doe maar kalm aan, jullie moeten nog een paar weken!!
Groetjes! -
30 Juni 2013 - 20:34
Peter En Wendy:
Wat een mooi verhaal weer. We zijn erg benieuwd naar de foto's!
Tja pa en ma zijn geen twintig meer... Doe maar kalm aan, jullie moeten nog een paar weken!!
Groetjes! -
01 Juli 2013 - 10:28
Louis En Janny:
Lieve familie
Wat een prachtige verhalen, Lieke jij kan wel schrijfster worden.
Veel plezier met z'n allen daar en volop genieten!!
En stuur even wat ZON deze kant op!
Veel liefs Janny en Louis -
01 Juli 2013 - 11:06
Jenny Hamer:
Hallo Lieke, Marleen en Hans!
Gisteravond alle reisverhalen in 1x gelezen..wat een mooie, indrukwekkende belevenissen maken jullie daar mee zeg. Heel leuk om te lezen! Je kunt inderdaad goed schrijven Lieke! Ik ben benieuwd naar de volgende verhalen...Geniet er samen van jullie vakantie! Lieve groet van Jenny -
01 Juli 2013 - 20:04
De Deckersjes:
Ha Lieke, Marleen en Hans,
Nou we genieten van jullie verhalen. Heerlijk om te lezen. Je schrijft zo beeldend dat we het voor ons kunnen zien. En doe maar voorzichtig hoor met al dat geklim, maar het is wel de moeite waard.
Nou mister Hans, Miss Marleen en miss Lieke geniet maar van het luieren en we zijn benieuwd naar jullie volgende excursie -
03 Juli 2013 - 09:47
Gerrie:
hoi hans marleen en lieke erg genoten van jullie reisverslag,
wat kan lieke goede verslagen maken,we reizen gewoon een beetje mee.
heel veel groetjes van ons. -
03 Juli 2013 - 13:31
Rianne:
Hoi familie Stroomberg,
Ik heb net even al jullie verhalen gelezen. Mooi hoor! Van het verhaal van die zeeschildpad kreeg ik bijna kippenvel. Prachtig zoiets spontaans! Geniet van het luieren.
groetjes Rianne (schrijver) -
04 Juli 2013 - 14:20
Aart En Lyda:
hoi fam Stroomberg ,
Super verhaal weer zeg! Wat is de wereld toch mooi....
Wij hopen zaterdag IJsselmuiden te verlaten, maar waarheen is nog een verrassing....weet niet of we al jullie verhalen nog kunnen volgen in buitenland, maar zullen bij thuiskomst zeker alles nog gaan lezen!
Blijf lekker genieten
Groetjes Aart en Lyda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
