Het zuiden van Bali

Iedereen bedankt voor alle leuke reacties op ons weblog! Erg leuk om te weten dat mensen met ons meeleven.

Na een paar dagen lekker ontspannen aan het strand en het zwembad, ging de wekker vroeg vanochtend. We hadden om acht uur met Kadek afgesproken dus om kwart voor zeven stonden we naast ons bed. Eerst even rustig ontbijten en de laatste spulletjes bij elkaar harken. Kadek was zoals afgelopen zondag weer keurig op tijd en ook overlegden we weer even wat we vandaag wilden zien. Het werd uiteindelijk Tanah Lot Jimbaran, Turtle Island en Uluwatu. Een druk programma, dus snel in de auto.

Kadek had ons aangeraden om ´s ochtends naar Tanah Lot te gaan, omdat het dan nog redelijk rustig is, dus dat werd de eerste stop. Het verkeer naar onze eerste bestemming stond kats vast, dus geduld hebben was het credo. Vanaf de parkeerplaats was het een klein stukje lopen naar de tempel, maar juist op dat kleine stukje besefte ik mij dat ik nog maar 24 foto´s kon maken op de sd-kaart die in mijn toestel zat. Nu heb ik nog wel twee of drie andere kaartjes bij me, maar je raad het waarschijnlijk al... in de auto!! Gelukkig had papa er nog één in zijn filmtas, dus kon ik met een gerust hart zoveel plaatjes schieten als ik wilde. De pura Tanah Lot is een tempel die op een rots in zee staat. Tanah Lot betekent ook ´Tempel van de aarde in de zee´. Wat kan ik zeggen... Echt een prachtig plaatje!!! We hebben er op ons gemak wat rondgelopen en flink veel foto´s gemaakt.

Op de weg terug naar de auto waren Hans en Marleen gestopt bij een kraampje om wat banaantjes voor Hans te kopen (ik noem hem vanaf nu Banana man) en Kadek moest even naar het toilet. Ik was maar even rustig op een stoeprand gaan zitten toen er twee aziatische jongens voor mij stonden die vroegen of ik met elk van hen op de foto wilde. Uhh... ik kon zo gauw niet verzinnen waarom niet, dus vooruit op de foto. Wel een beetje vreemd, maar ach.

Na Tanah Lot stond Jimbaran op het programma. In Jimbaran is een vismarkt en heb je dus ook veel van die typisch Balinese vissersbootjes. Erg leuk om te zien. Nu kan ik niet heel erg goed (lees NIET) tegen de geur die vaak op zo'n vismarkt hangt, dus besloot ik om de overdekte vishal maar niet in te gaan. Hans, Marleen en Kadek zijn er wel rond gaan kijken. Zij liever dan ik! Na een korte stop in Jimbaran was het tijd voor het volgende onderdeel van de dag Turtle Island.

Van te voren waren we een beetje aan het twijfelen of we wel naar Turtle Island wilden, aangezien we al een schildpad hadden gezien bij ons op het strand voor het hotel, maar we moesten wat tijd overbruggen voordat we naar Uluwatu zouden gaan, dus waarom niet... Wij zijn de moeilijksten niet! Na wat onderhandelen hadden we een mooie prijs afgesproken om met een glasbodemboot naar het schildpaddeneiland te gaan. Een leuk boottochtje met lekker wat wind. Een welkome bijkomstigheid als het vrij warm is. Op het eiland was een turtle farm om de schildpadden te beschermen voor de lokale bevolking. De bevolking kwam vroeger naar het eilandje om de schildpadden te vangen en de eieren te zoeken om ze vervolgens te eten. Heel erg zielig! Nu worden ze in een veilige omgeving grootgebracht en vervolgens weer uitgezet in zee.

We werden rondgeleid door een vriendelijke jonge Balinees die goed engels sprak. Hij liet ons de baby schildpadjes zien en zei dat ik ze wel aan mocht raken. Nu is het grappige dat er een bordje bij hing: Please don't touch the baby turtles. Snap jij het, snap ik het... Hij haalde ook nog een schildpadje (jaar of 3 oud) uit een klein bassin die we vast mochten houden. Bij het bassin ernaast zwommen de grotere jongens en onze privé gids vroeg of ik ook het bassin in wilde. Dat leek me wel leuk, dus stapte ik vrolijk tussen de zeeschildpadden van onder andere 65 en 70 jaar oud. Echt heel erg leuk! Hans en Marleen hoefden dat allemaal niet zo nodig dus die hebben het tafereel op foto en video vastgelegd. Naast de schildpadden hebben ze ook nog een aantal andere dieren op de farm, waaronder enorme leguanen, toekans, vleermuizen en een zeearend. De zeearend mocht ik ook nog even vasthouden. Ik was eerst nog wat terughoudend, maar dacht tegelijkertijd waarom eigenlijk ook niet... Dus weer een foto en video momentje. Na het bezoek aan turtle island was het tijd om weer met het bootje terug te gaan. Ze hadden er lekker de vaart in, wat leidde tot natte kleding en het zeezout tot achter de oren.

Vervolgens gingen we naar de tempel Uluwatu. Onderweg hier naartoe maakte Kadek nog een korte stop op een locatie waar vijf gebedshuizen naast elkaar staan, te weten een hindoeïstische tempel, een boeddhistische tempel, een protestantste en een katholieke kerk en een moskee. Erg mooi om te zien hoe al deze geloven zonder problemen op één en hetzelfde eiland naast elkaar kunnen leven. Dit is op de andere eilanden van Indonesië niet het geval. Ook hier werd door een aantal aziaten gevraagd of we met ze op de foto wilden... het moet niet gekker worden...

Kadek vertelde ons dat om zes uur de apendans bij Uluwatu plaatsvond en dat het verstandig was om daar vroeg naartoe te gaan. Voordat we echter naar Uluwatu gingen moesten we nog een kleine pitstop maken bij een restaurantje dat wordt gerund door een Balinees die een aantal jaren in Nederland heeft gewoond. Jan Palm kent hem vrij goed en had een rookworst voor hem uit Nederland meegenomen, maar Wayan (de Balinees) was er niet op de dag dat Jan en Gerrit bij Uluwatu waren, vandaar de vraag aan ons om de rookworst af te leveren. Een super vriendelijke man die in Emmeloord heeft gewoond. Grappig...

Door naar Uluwatu, een tempel die op een klif ver boven zee gebouwd is. Op de parkeerplaats van Uluwatu kwamen de apen ons al tegemoet. Kadek had ons gewaarschuwd dat ze behoorlijk grijpgrage handjes hebben, dus de brillen af en oorbellen uit. We hebben een rondje door de tempel gelopen en heb ik weer wat prachtige (al zeg ik het zelf) foto's gemaakt vanaf een uitkijkpunt wat verder van de tempel vandaan. Kadek, Hans en Marleen waren boven gebleven. Op mijn weg terug werd ik voor de derde keer vandaag gevraagd of ik met (dit keer) een aziatisch gezin op de foto wilde. Ik voelde me ondertussen echt een toeristische attractie. Hierna was het tijd voor de apendans. Nu was ons verteld dat we op tijd moesten zijn (het begon om zes uur), dus waren we voor kwart over vijf bij een soort klein theater waar de show plaats zou vinden. Binnen no-time werd het super druk en dachten wij dat er geen mensen meer bij in konden. Verkeerd gedacht... Volgens het personeel van het tempelcomplex was het theatertje pas vol op het moment dat er drie keer zoveel mensen ingepropt waren als dat er in werkelijkheid in pasten. Gelukkig zaten wij mooi bovenaan op de tribune en hadden we goed zicht op het hele gebeuren. Toen eindelijk iedereen een plekje had (de een een stuk mooier dan de ander), kon de show beginnen. Het was een traditionele Balinese dans waarbij het verhaal kort uitgelegd was op een A4-tje. Ondanks de hoeveelheid aan spelfouten was het leuk om het verhaal in je eigen taal duidelijk te krijgen. De show duurde een uurtje en ondertussen ging de zon in zee onder, waardoor het eerste deel in het schemer en het laatste deel in het donker plaatsvond. Erg leuk en we hebben ons portie folklore weer gehad.

Ondertussen was het zeven uur en moesten we nog terug naar Sanur. Normaal gesproken kan dat in een uurtje, maar het verkeer zat voor de verandering weer eens totaal niet mee. Het gevolg... de terugreis duurde een uur en drie kwartier. Om kwart voor negen zetten wij weer voet in het hotel, waarna we besloten om hier gelijk maar een pizza'tje te eten. We zitten (nou ja... ik zit, Hans en Marleen liggen) nu behoorlijk uitgeteld op de hotelkamer. Aangezien het hier nu bijna twaalf uur is, zal het niet lang duren voordat de luikjes hier dichtzakken.

Zaterdag staat de volgende excursie gepland, dus morgen weer lekker een dagje om bij te komen.

Liefs uit Sanur!