Op naar Costa Rica

Ik heb best wel getwijfeld, maar ga toch maar weer een reisverslagje bijhouden. Zo weet ik zelf aan het eind van de vakantie ook nog wat we allemaal hebben uitgespookt.

Vandaag (zondag 6 augustus) was het na maanden voorpret eindelijk zo ver: de vakantie naar Costa Rica ging beginnen. Met Ilona en René (vrienden van de reis naar Amerika) ga ik in 16 dagen CR ontdekken!

Mijn vluchten heen en terug zijn anders dan die van Ilona en René (zit een soort van halve logica achter), dus we zien elkaar op de luchthaven van San José. De reis moest ik mezelf dus zien te vermaken.

Papa en mama hadden aangeboden om me naar Schiphol te brengen. Heel fijn aangezien het nachtwerk was. De wekker ging om 3 uur. Ik zou willen zeggen dat ik voor die tijd nog een paar uurtjes heb kunnen slapen, maar dat was helaas niet het geval.

Om vijf uur waren we op Schiphol, waar ik in de zeikende regen doei heb gezegd tegen m’n ouders. Ik moest nog even geduld hebben met het inchecken, maar dat ging mooi vlot en ook was ik zo door de security en paspoortcontrole.

De vlucht naar Londen vertrok op tijd en ging voorspoedig. De overstaptijd naar vlucht 2 naar Miami was niet overdreven lang, maar was prima te doen. Zonder al te veel gedoe konden we voor ik het in de gaten had alweer boarden voor de langste vlucht van de dag.

Als je ervoor staat lijkt 9 uur vliegen altijd een verschrikkelijk eind, maar ik was inmiddels ZO moe, dat ik het grootste deel van de vlucht geslapen heb. Heerlijk! En de zee aan beenruimte hielp daar ook enorm bij. Op de luchthaven van Miami had ik meer tijd. Tussen aankomst en vertrek naar Costa Rica zat 4 uur. We moesten wel door customs en security, waardoor ik al met al drie kwartier tot een uur kwijt was. Wat mogen we dan blij zijn met de tassencontrole en bodyscan op Schiphol. In Amerika moet alles zo’n beetje uit je tas en moeten zelfs de schoenen uit voor je door het poortje mag… wat een gedoe.

Na wat gegeten te hebben, ben ik naar de gate gegaan om daar verder te wachten. Dan weet je in ieder geval zeker dat je je vliegtuig niet mist. Die verschillende tijdzones maken het ook niet overzichtelijker. We begonnen mooi op tijd met boarden en om half 7 zat iedereen op z’n plekje (20 minuten voor de officiële vertrektijd). Vliegtijd zou 2.26 uur zijn ipv 3 uur, dus ik werd langzaam enthousiast dat het eind van de reis in zicht kwam. Maar helaas iets te vroeg gejuicht… het begon te onweren en de startbaan werd tijdelijk gesloten. Gevolg was dat we 40 minuten later dan gepland (en dus eigenlijk een uur) zijn vertrokken. De rest van de vlucht ging gelukkig wel weer soepel. Om 8 uur waren we dan eindelijk op de luchthaven van Costa Rica waar ik Ilona en René zag. De gezelligheid kan beginnen!

Uiteindelijk ben ik van thuis tot hotel zo’n 26 uur onderweg geweest. Maar ja… als je wat van de wereld wilt zien moet je het er voor over hebben!

Vanavond doen we niks meer. We gaan zo lekker slapen, want morgen worden we alweer akelig vroeg opgehaald. Om 6 uur staat de transfer klaar voor een excursie van 2 dagen en nachten naar Tortuguero. Ja ja… we gaan het regenwoud in! In het volgende reisverslag uitgebreid onze belevenissen van de komende dagen.