Theeplantages en een trein die ik niet pakte…

Om 8 uur zat iedereen weer keurig op tijd in de bus om te vertrekken naar de volgende bestemming. We gingen via Nuwara Eliya naar Haputale.

Na een uurtje in de bus stopten we om over te stappen op 12 tuktuks die ons naar de Glenloch theeplantage en -fabriek zouden brengen. Het blijft een grappige manier van transport, al is het inademen van al die uitlaatgassen niet perse m’n favoriete activiteit.

Bij de theeplantage werd ons eerst uitgelegd hoe de thee werd geplukt en mochten we het zelf ook proberen. De dames die dit werk doen, hangen een mand op hun rug die met een band aan hun hoofd hangt. Ze plukken de thee en gooien het vervolgens in de mand. Ze moeten op een dag zo’n 20 kilo thee plukken. Wat een werk!

Daarna kregen we een rondleiding door de theefabriek. Hier zagen we het droog proces, het fermenteren, het zeven en sorteren van de thee. Ontzettend leuk om te zien hoe ze dit doen! Ook mochten we nog wat thee proberen en uiteraard was er een winkel waar we ons geld weer prima kwijt konden.

We stapten opnieuw in de bus en maakten een korte fotostop voor twee watervallen en een prachtig uitzicht, waarna we doorreden naar Nuwara Eliya voor de lunch. Het was een prachtige route met veel haarspeldbochten. De berg op zagen we een jongen langs de kant van de weg staan met een bos bloemen. Ze staan ook bekend als bloemenjongens. Elke keer dat wij een haarspeldbocht gereden hadden, was hij naar boven gelopen en stond hij alweer op ons te wachten. En niet één keer, maar wel zes of zeven haarspeldbochten. Uiteindelijk zijn we gezwicht en mocht ie de bus in om z’n bloemen uit te delen. Chamali gaf hem wat geld uit de fooienpot. Hierna kon hij weer terug naar beneden.

We kwamen aan in Nuwara Eliya en gingen lunchen bij het Grand Hotel (geopend in 1891). Het is een prachtig luxe hotel waar we heerlijk gegeten hebben. De keuze hadden we al eerder doorgegeven, waardoor het eten klaar stond op het moment dat wij daar waren. Helemaal top!

Om half drie kwamen we aan op het station van Nanu Oya waar de groep de trein pakte naar Haputale. Ze reisden derde klas tussen de lokale bevolking. Toen ik op het perron aankwam en zag hoe druk het al was in de trein, heb ik toch besloten om met de bus naar het hotel te gaan. De dag ervoor had ik bij de tempel van de tand ook last van de drukte, dus ik ging het risico hier niet nemen. Papa ging ook met mij mee naar de bus. Met nog twee anderen bracht de chauffeur ons naar het hotel in Haputale. Het was een rit door de bergen. We hadden regen en mist onderweg, dus van ons af kijken was er niet echt bij. Aangekomen in het hotel moesten we even schakelen. Dit hotel is toch wel een stuk minder dan wat we tot nu toe gewend zijn. Het voelde allemaal een beetje Oostblokkerig aan. Een half uur nadat de bus rijders in het hotel waren, kwamen ook de treingangers. Zij hadden helaas net zo weinig gezien als wij door het slechte weer. Ontzettend jammer, want het hele doel van die trein was de mooie omgeving.Voor mij wel weer een beetje een geluk dat ik niet te veel gemist heb.

We zijn met een heel groot deel van de groep de bar in gedoken om het krakhotel te verwerken en hebben er met z’n allen toch een gezellige avond van gemaakt.